Vida Vulko Varađanin (1871-1957) će u istoriji Novog Sada biti zapamćena kao pijanistkinja i jedna od osnivačica novosadskog Ženskog muzičkog udruženja, aktivistkinja i članica Upravnog odbora Dobrotvorne Zadruge Srpkinja Novosatkinja i predsednica Mesnog odbora Društva crvenog krsta u periodu između dva svetska rata.
U Novom Sadu je završila osnovnu i Višu devojačku školu, a „klavir“ kod poznatog pedagoga Franje Petrika. Vida Varađanin je javni angažman započela uz oca, Arkadija Varađanina, upravnika Srpske više devojačke škole, dugogodišnjeg sekretara Dobrotvorne zadruge Srpkinja Novosatkinja i urednika Ženskog sveta.
Njena karijera pijanistkinje uspešno se razvijala. Zna se da je sa uspehom koncertirala u Novom Sadu, Pančevu, Somboru, Velikoj Kikindi, Beogradu i Zagrebu. Neformalni muzički salon, koji je osmislila i vodila u sopstvenoj kući, postao je značajno i ugledno stecište novosadske muzičke elite.
Sa Milicom Moč, Editom Valdner i Svetolikom Pašćanom 1927. osnovala je Žensko muzičko udruženje, koje je negovalo raznovrstan repertoar. Horski odsek Ženskog muzičkog udruženja je 1929. dobio Zlatnu liru, na vrlo uglednom takmičenju Pevačkog saveza Beograda.
Novosadski ogranak Društva Crvenog krsta pod njenim rukovodstvom razgranao je mnogobrojne aktivnosti: obdanište sa zabavištem na Temerinskom putu, sklonište za decu (organizovano u saradnji sa Novosadskom antituberkuloznom ligom), školska kuhinja za siromašne đake Petrovaradina, Adamovićevog naselja, Salajke, Vidovdanskog naselja i narodna kuhinja.
Zgrada Crvenog krsta u Novom Sadu koja i danas ima istu namenu podignuta je u vreme dok je ona bila na čelu organizacije. Vida Vulko Varađanin je sa suprugom Aleksandrom Vulkom stanovala na početku Grčkoškolske ulice. Kuća više ne postoji. Umrla je u Novom Sadu, sahranjena je na Uspenskom groblju.