Savka Subotić (1834-1918) spada među najznačajnije praktične pedagoge Vojvodine 19. veka, čiji je rad u vezi sa razvojem, proizvodnjom i prodajom narodne radinosti stekao svetsko priznanje, a u vezi sa emancipacijom žena počasno članstvo gotovo svih srpskih i mnogih inostranih ženskih organizacija. Savka Subotić je nagrađena odlikovanjima srpskog i ruskog dvora. Bila je i prva predsednica Srpskog narodnog ženskog saveza, Kola srpskih sestara i Društva Kneginja Ljubica. Njeno delo nadahnuto idejama mehaničkog materijalizma, kao i onih od Lava Tolstoja do nemačkih filozofa i pedagoga bilo je povod da kao izvanredni ženski glas govori u bečkom Naučnom klubu 1910. i 1911. Jedna od najznačajnijih knjiga o ženskoj kulturi i aktivizmu Srpkinja, njezin život i rad, njezin kulturni razvitak i njezina narodna umjetnost do danas (1913) njoj je posvećena.
Savka Subotić je shvatila kakvu vrednost predstavlja srpska ženska narodna radinost. Njen doprinos je bilo kreativno posredništvo između viševekovne tradicije i zahteva modernog tržišta. Uspeh koji je Savka Subotić postigla sa proizvodima narodne radinosti prilagođenim potrebama savremenog čoveka (veš, haljine, košulje, maramice, kišobrani, zavese, mebl, ćilimi, prekrivači, stolnjaci, kape…), bio je kapitalizovan na međunarodnim sajmovima u: Budimpešti (1881, 1885), Zagrebu (1882), Novom Sadu (1884), Antverpenu (1885), Parizu (1889, 1900), Londonu (1907). Svoja iskustva o tom epohalnom radu kroz koji je afirmisala ekonomsko osnaživanje žena na selu je sabrala u knjizi O našim narodnim tkaninama i rukotvorinama (1904). Rad sa ženama i uz žene je zaštitni znak njenog celokupnog dela. Zalagala se za obavezno i kvalitetno obrazovanje ženske dece. Takođe je bila pobornica političkih prava žena, njihovog obrazovanja za rad na javnom polju, omasovljenja ženskog pokreta, reforme rodnih uloga kroz reformu braka i promena odnosa prema vanbračnoj deci.
Savka Subotić je umrla u rodnom gradu 25. novembra 1918. Prema sopstvenoj želji uz zalaganje Dobrotvorne zadruge Srpkinja Novosatkinja njeni posmrtni ostaci su preneti u Zemun i sahranjeni u porodičnu grobnicu Subotića. Danas jedna ulica u novosadskom naselju Veternik nosi njeno ime.