Krčedin – Slankamenački Vinogradi – Stari Slankamen – Novi Slankamen – Inđija
Istočni deo Fruškogorja obiluje prirodnim retkostima kulturno-istorijskim spomenicima, što dokazuju lesni profili, Krčedinska ada, priobalje Dunava i spomenička baština naročito ona skoncentrisana u Starom Slankamenu. To je takođe i onaj deo pitome Fruške gore izuzetno pogodan za vinogradarstvo i vinarstvo gde se nalazi specijalizovano vinogradarsko naselje – Slankamenački Vinogradi. Vinogradi istočnog Fruškogorja koji se spuštaju ka Dunavu stvaraju pitominu koja umiruje, a oni na potesu Ćerlin, iznad ušća Tise u Dunav, fasciniraju. Na padinama istočnog dela Fruške gore koje se šire na sve strane gaje se sledeće sorte[1] grožđa: italijanski rizling, slankamenka, muskat krokan, šardone, sovinjon beli, rajnski rizling, sremska zelenika, muskat otonel, tamjanika, vranac, prokupac, širaz, muskat hamburg, muskat ruža, marselan, pti (mali) verdo, rebo, kaberne sovinjon, merlo i dr. Svake godine u junu proizvođači i ljubitelji vina okupe se na tradicionalnom Festivalu fruškogorskih vina u Inđiji dokazujući da je istočna Fruška gora vinski rejon „par excellence”.
Stari Slankamen je naselje koje pleni romantičnom lepotom zahvaljujući slojevima istorije sa jedne strane i voćnjacima, vinogradima, lesnim naslagama, peščanim plažama i adama sa druge. Rimljani su ovde, na ušću Tise u Dunav, na temeljima opiduma koji su izgradili Skordisci, sagradili tvrđavu Akuminkum, a zatim su na tim temeljima u srednjem veku gradili i Ugari. U istorijskim izvorima utvrda se pominje 1072. kao Kastrum Zelenkamen. Zna se da je početkom 15. veka bila pod vlašču porodice Branković, da su je osmanski Turci osvojili 1521. i da je odredbama Beogradskog mira porušena 1738. Ostaci slankamenačke tvrđave vidljivi su i danas. Na period borbe sa Osmanlijama podseća i spomenik 1892. na obližnjem brdu, posvećen Bitci kod Slankamena gde je 1691. austrijsko-nemačka vojska, u kojoj se borilo oko 10.000 Srba, potukla tursku vojsku.
U naselju je i Crkva Sv. Nikole, za koju se veruje da je među najstarijim u Sremu. Predanje kaže da je hram podigao Vuk Grgurević (u narodu poznat kao Zmaj Ognjeni Vuk). Jedina preostala freska sa prikazom Tri jerarha iz 15. veka svedoči da je hram izgrađen pre prvog pisanog pomena o njemu iz 1501. Ikonostas iz 1746. i četiri prestone ikone, rad su Vasilija Ostojića i prestavljaju veliku vrednost.
Pored blagodati koje donose Dunav i Tisa tu su i jedinstvene lesne naslage, a ne može se zaobići ni jedan od retkih izvora slane vode u Vojvodini koju su koristili Rimljani i osmanski Turci, a na čijim izvorima je još 1906. osnovano moderno lečilište. Posetu možete završiti odlaskom u Vinariju Acumincum, Proizvodnju vina Macura Produkt u samom mestu, Vinariju Stojanović u Slankamenačkim Vinogradima ili Manufakturu Spasić u Novom Slankamenu.
U blizini Starog i Novog Slankamena je Krčedin. Danas je poznat po velikom broju vikendica duž Dunava gde su i peščane plaže. Takođe, poznat je po Krčedinskoj adi, delu Specijalnog rezervata prirode „Koviljsko-petrovaradinski rit“ na kome se slobodni nalaze krda podolskih goveda, konja, ovaca i magaraca. Ali, naselje ima interesantnu istoriju, a među njenim materijalnim tragovima su srpska pravoslavna Crkva Sv. Nikole iz 18. veka i vojnograničarska zgrada sagrađena u drugoj polovini 19. veka. Nemojte propustiti da posetite Patkov vinograd, vinariju gde vina nose imena književnih i filmskih junaka.
Inđija je opštinsko multietničko središte, uz Staru Pazovu najznačajniji privredni centar u istočnom Sremu. Savremena Inđija je nastala sredinom 18. veka raseljavanjem sela Patke i naseljavanjem stanovnika Beške. Tokom 19. veka počinje razvoj zanata, zatim manifakturne i fabričke proizvodnje, te naselje dobija gradske funkcije koje ima i danas. Među atraktivnostima koje krase Inđiju su: srpska pravoslavna Crkva Vavedenja Bogorodice, sagrađena sredinom 18. veka, rimokatolička Crkva Sv. Roka sagrađena u drugoj polovini 19. veka i Kuća Vojnovića, primer graditeljstva građanskih kuća iz 19. veka, sada izložbeni deo Kulturnog centra Inđije.
Ne treba zaboraviti tematski turistički kompleks Keltsko selo na ulasku u Inđiju iz pravca Novog Sada. U obližnjoj Beški je Spomen-soba slikarke Danice Jovanović (1886-1914), u Maradiku Etno kuća Maradik osnovana u seoskom domaćinstvu sa kućom starom 150 godina. Etno kuća u svom sastavu ima etno restoran, suvenirnicu, podrum sa lagumom, izložbu poljoprivrednih alata potrebnih za obradu zemlje na otvorenom i dr. Posetu Inđiji i okolini možete završiti degustacijom i kupovinom vina u Vinariji Aven.
Za više informacija o Inđiji i okolnim mestima posetite: http://indjijatravel.rs/?script=lat
Tekst: Gordana Stojaković
Fotografije: Aleksandar Milutinović
Turistička organizacija Grada Novog Sada ne odgovara za promenu informacija i usluga.
Tekst postavljen: avgust 2021.
[1]Transkripcija naziva sortimenta grožđa dati su prema Cindrić, Petar i Vladimir Kovač (2007) „Vinogradarstvo i vina.“ Fruška gora. ur. Nebojša Jovanović i Jelica Nedić. str. 498. Beograd: Zavod za udžbenike.