Manastirska crkva posvećena je Svetim Arhanđelima Mihajlu i Gavrilu (21. novembar i 26. juli)
Prema predanju, manastir je u 12. veku podigao srpski velikaš Priba ili Priva. Prvi istorijski podaci o manastiru nalaze se u osmanlijskom dokumentu iz sredine 16. veka. Početkom 17. veka, u Privinoj Glavi je srpski patrijarh Pajsije našao iluminirani psaltir (danas poznat kao „Minhenski psaltir“) i ostavio zapis koji svedoči o manastiru. Ovaj psaltir ukrašen minijaturama, nastao krajem 14. veka, jedno vreme je pripadao biblioteci despota Đurđa Brankovića, a pretpostavlja se da ga je u Srem doneo despot Stefan Slepi (Branković), a zatim ga njegov sin, despot Jovan Branković, poklonio manastiru. Mnoga verovanja da se izgradnja ili obnova Privine Glave može dovesti u vezu sa sremskim Brankovićima, despotom Jovanom i njegovim bratom vladikom Maksimom (15. vek), utemeljena su i na činjenici da su u tom periodu Brankovići vladali tvrđavom Berkasovo u neposrednoj blizini manastira.
Sudbina „Minhenskog psaltira“, koji je posle sloma osmanlijske opsade Beča 1688. austrijski oficir odneo sa sobom, svedočanstvo je pljačkanja manastira u ratovima Austrijskog carstva i Otomanske imperije. Zahvaljujući prilozima građana Šida, Šarengrada, Osijeka i Vukovara, nova crkva je podignuta sredinom 18. veka, u vreme mitropolita Pavla Nenadovića koji ju je i osveštao. U isto vreme izgrađeni su i dvospratni konaci, a nešto kasnije zvonik. Manastir je u Drugom svetskom ratu oštećen i opljačkan. Stradale su riznica i biblioteka gde su čuvani mnogi predmeti i akti neprocenjive vrednosti. Krajem 20. i početkom 21. veka, dograđen je deo konaka, uređeno dvorište i tu izgrađene crkve: Pokrova Presvete Bogorodice, Svetog Đorđa, Istočnik Presvete Bogorodice i Časnog Krsta (na bregu).
Veliku vrednost Crkve Sv. Arhanđela Mihajla i Gavrila predstavlja ikonostas čija je rezbarija, u stilu kasnog baroka 18. veka, rad novosadskog rezbara Arsenija Markovića. Postoje različiti podaci o slikarima zaslužnim za izradu ikonostasa i zidnog slikarstva. Prema knjizi „Spomeničko nasleđe Srbije“, na osnovu natpisa u pevnicama, oslikavanje ikonostasa i zidne slike je uradio Kuzman Kolarić, slikar manirističko-baroknog stila 18. veka. Prema dokumentaciji Pokrajinskog zavoda za zaštitu spomenika kulture u Novom Sadu, za sadašnji izgled ikonostasa (prema zapisu na ikoni Krunisanje Bogorodice) zaslužan je Andrej Šaltist, a za zidno slikarstvo (u oltaru, naosu, kupoli, priprati, pevničkim pultovima) Kuzman Kolarić. U manastiru se može čuti da je deo Kolarićevih slika kasnije preslikao Jovan Nedeljković.
U crkvi se čuvaju čestice mošti Poslednjih Optinskih Staraca (monasi Optinske isposnice kanonizovani za svece), Sv. Flavijana (učenik Sv. Kiprijana koga su, kao i njegovog učitelja, pogubili Rimljani u 3. veku) i Svetog Save. Ove relikvije i kopija hilandarske ikone Bogorodice Trojeručice snažan su podstrek vernicima da dođu u manastir i učestvuju u posebnim i opštim liturgijama, akatistima, jeleosvećenju (osvećenju ulja kojim se pomazuju vernici radi isceljenja), pogružavanju i drugim ispoljavanjima vere.
INFORMACIJE ZA TURISTE: Podrazumeva se odgovarajući način oblačenja (za žene pokrivena glava, duga suknja, dugi rukavi, a za muškarce duge pantalone i košulja). Posetioci su dobrodošli, ali se očekuje da ne unose hranu životinjskog porekla i ne uvode kućne ljubimce. Grupni obilazak uključuje priču o nastanku manastira i obilazak crkve. Sve potrebne informacije dobićete kada budete najavljivali posetu. Grupnu posetu Manastiru Privina Glava potrebno je najaviti 2-3 dana ranije na tel. +381 (0)22 739 110 (8.00–16.00).
