Istorija fruškogorskih vinograda je uzbudljiva priča. Mnogima je poznata spoznaja koja plansku sadnju čokota na Fruškoj gori smešta u vreme vladavine cara Proba (Marcus Aurelius Probus), koji je dozvolio da se i u rimskim provincijama podižu vinogradi. Nestanak Rimljana sa istorijske pozornice nije ugrozilo vinograde na Fruškoj gori jer je mađarsko i slovensko stanovništvo, koje je preplavilo široke prostore Panonije, nastavilo da ih gaji. Vinogradarstvo se zatim razvijalo zahvaljujući znanjima i veštinama koje su u ove krajeve doneli hrišćanski misionari, a centri razvoja postaju manastiri i vlastelinska dobra. Ugarski kraljevi Bela IV u 13. veku i Matija Korvin u 15. veku uveli su povlastice za obnovu vinograda i razvoj sremskog vinogradarstva, koje postaje vrlo cenjeno u čitavoj Ugarskoj.
