Za glumicu Draginju Ružić (1834-1905) savremenici su tvrdili da je „prva među prvima“, a u istoriji našeg pozorišta biće zabeleženo da je njen „bogom dani veliki dar“ četrdeset godina trajao nesmanjenim sjajem. Počev od druge polovine 19. veka i jedan broj žena stupio je na „daske koje život znače“. U tom kontekstu porodica sveštenika iz Ivande, Luke Popović može se smatrati za svojevrsno vrelo glumačkih talenata. Njegove kćeri: Draginja Ružić, Jelisaveta Dobrinović, Sofija Vujić, Ljubica Kolarović, Emilija Popović i sinovi Laza i Paja Popović bili su cenjeni glumci.
Draginja Ružić je debitovala u Srpskom Sanadu 1860. kao članica pozorišne družine Stevana Protića. Ubrzo je postala članica putujuće pozorišne družine Jovana Kneževića, da bi 1861. karijeru nastavila u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu. Na novosadskoj sceni odigrala je najveći deo, od oko tri stotine uloga u karijeri. Samo za kratko je, sa mužem Dimitrijem Ružićem za koga se udala 1862, napustila matično pozorište, nastupajući u Beogradu i Zagrebu. Pozorište je trajno napustila kada je dostigla umetnički vrhunac u julu 1898. želeći da „publici ostane u najlepšoj uspomeni”. Posebno je ostala zapamćena po ulogama u dramskim komadima Laze Kostića i to kao Jevrosima (Maksim Crnojević) i Mara (Pera Segedinac). Danas jedna ulica u novosadskom naselju Donja Klisa nosi njeno ime.