Milica (1854‒1881) i Anka (1855‒1923) Ninković su prve aktivne socijalistkinje rođene su u Novom Sadu u porodici Petra Ninkovića, profesora i upravnika Srpske novosadske gimnazije. Školovale su se u Novom Sadu i na Univezitetu u Cirihu gde su studirale pedagoške nauke u periodu 1872-1874.
Po završetku studija sestre Ninković su otišle u Kragujevac gde su bile aktivne socijalistkinje, saradnice “Starog oslobođenja” i “Ujedinjenja”. Milica Ninković je sa ruskog na srpski jezik prevela: Istoriju jednog zločina (Viktor Igo), Jednu junakinju iz francuske revolucije (Fransoa Noel Babef), a delo Svetozara Markovića, Srbija na istoku sa srpskog na ruski jezik. Milica i Anka Ninković su za list “Ujedinjenje” prevele i priredile feljton pod nazivom “Rober Oven i njegovi pokušaji društvenih reformi”. Zbog političkog angažmana sestara Ninković su umalo bile proterane iz Kneževine Srbije.
One su to izbegle tako što su se udale za istomišljenike, Milica za Peru Todorovića, a Anka za Sretu Anđelkovića. Milica Ninković je umrla od tuberkuloze u 27. godini a Anka je posle mnogih životnih gubitaka otišla u Švajcarsku gde se priključila teozofskom pokretu Roberta Štajnera. Po povratku u Srbiju Anka je radila kao upravnica i vaspitačica Doma učenica u Beogradu, gde je i umrla.
Autorka teksta i autorska prava G. Stojaković “Znamenite žene Novog Sada.”
Portreti znamenitih žena: Mirjana Isakov
