Još od kraja sedamnaestog veka i prapočetka urbanizacije grada, Glavni trg, današnji Trg slobode, je bio prestižna i skupa lokacija. Na trgu, na kojem sredinom osamnaestog veka već postoji rimokatolička crkva Imena Marijinog, su se susretala i dva značajna saobraćajna pravca – Glavna ulica i Futoška ulica. Kuće koje su se tada nalazile u okolini, imale su pravougaone osnove i nisu bile dodirne, već su izgleda i dalje bile ruralnog tipa.
Na uglu, znatno kasnije trasirane današnje Njegoševe ulice, porodica Dedinski je izgradila luksuznu kuću za koju je projekat izradio, danas zaboravljeni, Jozef Divišovski. Ova kuća je postojala sve do 1907. godine, kada je odlučeno da se na njenom mestu izgradi palata Štedionice.
Palata je izgrađena prema projektu budimpeštanskog aritekte Baumhorna koji je završio Visoku tehničku školu u Beču. Baumhorn je bio veoma plodan arhitekta, koji je pored velikog broja kuća i palata, projektovao i mnogobrojne sinagoge širom tadašnje Austro-ugarske monarhije, uključujući tu i novosadsku sinagogu.
Sama palata je izgrađena u već solidno urbanizovanom okruženju, jer se sa južne strane dodirivala sa reprezentativnim hotelom „Majer“ , dok se sa severne strane susretala sa starijom kvalitetnom dvospratnicom na čijem će mestu kasnije biti izgrađena palata „Gvozdeni čovek“.
Palata je izgrađena na relativnu uskoj i veoma dugačkoj parceli. Ka trgu je postavljeno glavno pročelje, sa bogato ornamentisanim glavnim ulazom, smeštenim u sam levi ugao glavne fasade.
U palati, koja je imala finasijsku namenu, jedno vreme je bio smešten i Filozofski fakultet. Osamdesetih godina prošlog veka, palati je vraćena prvobitna namena i postaje sedište Vojvođanske banke.
Izvor : Stančić, D. , Novi Sad od kuće do kuće 2, studio Bečkerek, Novi Sad, 2017.
